Docieplenia pianką PUR Toruń

Jednym z najważniejszych elementów podczas budowy domów jest dbałość o jego właściwe ocieplenie. Nieprawidłowa izolacja cieplna może skutkować poważnymi problemami. Zimą, problemem może stać się oprócz niedogrzania pomieszczeń pomimo innych źródeł ogrzewania, które też mają swoją cenę, a także występująca z czasem pleśń i wilgoć. Latem natomiast, dom nagrzeje się tak bardzo, że upał wewnątrz stanie się nie do zniesienia, co z kolei może wiązać się z kosztami klimatyzacji.

Obecnie istnieje wiele sposobów ocieplania domu. Do jednych z najbardziej popularnych zaliczają się pianka PUR (poliuretanowa) i wełna mineralna ze szklanego lub skalnego włókna. Oba te formy mają swoje zalety i wady, jednak istnieje wiele czynników, wpływających na ich częste zastosowanie.

Pianka PUR

Pianka PUR jest formą ocieplania domu, która wyróżnia się głównie sposobem aplikacji i szczelnością. Po naniesieniu w formie natrysku, pianka szybko puchnie, ze względu na co ma możliwość dostosowania się do każdego podłoża oraz zabezpieczenia wszystkich zakamarków. To oznacza, że ten sposób izolacji, daje pełną gwarancję szczelnej ochrony oraz zmniejsza ryzyko tworzenia się mostków termicznych.

Pianka PUR wyróżniana jest na dwa typy: piankę otwartokomórkową i zamkniętokomórkową. Różnica między nimi jest istotna. Piana zamkniętokomórkowa ma doskonała izolację termiczną (trochę lepszą od otwartokomórkowej), nie wchłania wody i nie jest paroprzepuszczalna. Kiedy wyschnie staje się bardzo sztywna, co może narażać ją na uszkodzenia. Piankę otwartokomórkową stosuje się zwykle na poddaszach. Jest ona bardzo lekka, a za sprawą swojej elastyczności dopasowuje się do konstrukcji i od niej nie odpada. Przepuszcza wilgoć lepiej niż zmiennokomórkowa, ale nie ma skłonności do nasiąkania wodą.

Zalety i wady pianki poliuretanowej

Do zalet pianki poliuretanowej, poza wspaniałym dostosowaniem do powierzchni, zalicza się w głównej mierze szybka aplikacja oraz wysoki poziom termicznej izolacji. Pomimo różnic między pianką otwartokomórkową, a zamkniętokomórkową, stopień wodoszczelności w przypadku obu jest bardzo wysoki. Lekkość pianki jest niewątpliwie dużym atutem, dlatego że jej zastosowanie nie obciąża konstrukcji budynku. Ponadto pianka nie stanowi dobrego pożywienia dla gryzoni, ze względu na co nie zalęgną się w domu tak chętnie. Jest również niezła w przypadku izolacji akustycznej.

Do wad pianki PUR trzeba zaliczyć głównie jej koszty. Za piankę świetnej klasy zapłaci się wyższą cenę, niż na przykład za wełnę tak samo doskonałego wykonania. Pianka PUR wypada też gorzej w przypadku odporności na ogień. Przypisuje się jej klasę odporności E, co oznacza, że jest łatwo zapalna, ale w płomieniu topi się oraz zwęgla, ale po zgaszeniu ognia samodzielnie gaśnie.

Istnieje też dużo obaw, co do korzystania z pianki z uwagi na zdrowie, jednak liczne badania wykazują, że jej szkodliwy charakter ma miejsce zaledwie w czasie aplikacji oraz utwardzenia pianki, czyli od dwóch do trzech dób. Wtedy nie należy korzystać z pomieszczenia, a przy aplikacji stosować specjalny kombinezon i maskę. Później nie wykazuje już żadnej szkodliwości.

Wełna mineralna

Wełna mineralna jest tak samo często stosowana do ocieplania domów, co pianka PUR. Porządnie izoluje ciepło oraz ma świetną przepuszczalność. Dodatkowo odpowiednio położona, będzie na lata zatrzymywać swoje właściwości, których też jest wiele. Zazwyczaj są to płyty, maty lub połacie materiału, które dopasowuje się do ocieplanej przestrzeni i zazwyczaj potrzeba nałożenia dwóch warstw dla najlepszego, optymalnego działania.

Istnieją dwa typy wełny mineralnej. Są to: wełna skalna wykonywana z dolomitu, bazaltu lub kruszywa wapiennego i wełna szklana, która powstaje ze stłuczki szklanej z recyklingu oraz z piasku kwarcowego. Żeby powstała płyta lub mata, zebrany materiał roztapia się w odpowiedniej temperaturze, a potem rozwłóknia. Później, dokłada się specjalne żywice oraz formuje odpowiedni kształt.

Wełna szklana jest lżejsza i ma większą sprężystość oraz ma trochę lepszą izolacyjność od tej skalnej, jednak obie wykazują wysoką jakość oraz bardzo zbliżone właściwości. Wełnę skalną zazwyczaj wykorzystuje się do ocieplania poddaszy.

Zalety i wady wełny mineralnej

Główną zaletą wełny mineralnej jest jej absolutna odporność na ogień. Posiada ona najwyższą klasę A, co oznacza, że stanowi przeszkodę dla ognia w trakcie pożaru. Dodatkowym plusem jest wspaniała izolacja akustyczna, znacznie lepsza od pianki poliuretanowej, co zawdzięcza sposobowi wykonania i wadze. Ponadto wełna mineralna jest wysoko odporna na uszkodzenia mechaniczne, dzięki swojej sprężystości. Warto też zauważyć, że jej cena jest niższa w porównaniu do pianki PUR.

Do wad wełny trzeba zaliczyć możliwość nasiąknięcia wodą. Nie nabiera ona wody zbyt mocno, ale jeśli tak się stanie, trudno jest ją osuszyć, co może prowadzić do rozwoju grzybów i pleśni. Ważne jest zatem zastosowanie paroizolacji. Inną znaczącą wadą jest to, że wełna może być źle zainstalowana, dlatego że trudniej zatkać nią szczeliny. To odbija się na utracie izolacyjności oraz powstawaniu termicznych mostków. Z kolei masa wełny mineralnej znacznie obciąża konstrukcję budynku.

Ponadto wełna bardzo łatwo pyli, przede wszystkim w czasie jej zakładania, dlatego tak jak przy korzystaniu z pianki PUR, konieczne są środki ostrożności. Rzadko zdarza się, żeby była źródłem uczulenia w czasie użytkowania domu.

Pianka PUR kontra wełna mineralna

Zarówno pianka PUR jak i wełna mineralna mają swoje wady i zalety, jednak dla obu znajdą się odpowiednie zastosowania. Wybór między tymi dwoma tworzywami powinien zależeć od indywidualnych uwarunkowań i oczekiwań. Warto mieć na uwadze najważniejsze czynniki, takie jak ceny ognioodporność, ciężar czy możliwość pochłaniania wilgoci i samemu zdecydować, jakie rozwiązanie jest najkorzystniejsze.

http://www.kdkpro.pl/ocieplanie-pianka-pur/