Nie istnieje zapewne osoba, która nie widziałaby karetki jadącej na sygnale. Nie tylko w wyniku hałasu, jaki wywołuje na ulicy, ale również ze względu na ważność sytuacji. Sanitarka na sygnale zdradza albowiem jedno: w środku jest potrzebujący natychmiast pomocy, bo w niebezpieczeństwie jest jego zdrowie albo życie. Ratownicy medyczni – owszem – są niezbędni, jednakże kierowca ambulansu także odgrywa istotną rolę. Co naprawdę robi? Inaczej mówiąc: czym konkretnie zajmuje się ktoś, kto siedzi za kierownicą pojazdu uprzywilejowanego?
Głównym jego celem jest dowożenie pacjentów, które potrzebują intensywnej pomocy albo rehabilitacji, do szpitala lub innej instytucji medycznej. Transportuje również wyroby medyczne, które potrzebują wyjątkowych warunków transportu. Kierowca pogotowia przyjmuje wezwania od osób zatrudnionych w dyspozytorni. To oni objaśniają mu, w jakie miejsce musi się natychmiast udać, ile poszkodowanych potrzebuje pomocy etc. Jeżeli prowadzi indywidualnie i trafi na wypadek, jest upoważniony udzielić rannym pierwszej pomocy. Kierowca pomaga również ratownikom medycznym umieszczać poszkodowanych w karetce (za pomocą noszy).
Oczywiście prócz udzielenia pomocy osobie pokrzywdzonej, domaga się od kierowcy pogotowia, aby rezygnował z ryzykownych manewrów na jezdni. Podstawowym obowiązkiem jest nieszkodzenie choremu, który jest przewożony do szpitala. Kierowca jadący ambulansem jest zobligowany do utrzymania jej w idealnym stanie technicznym, w czystości i w gotowości do natychmiastowego wyjazdu do osoby potrzebującej. Na każdym kroku musi koniecznie trzymać łączność ze stacją ratownictwa. Kiedy podąża już karetką, musi odpowiednio wcześnie zakomunikować innym użytkownikom drogi, że wyjeżdża z nagłym przypadkiem. Chodzi tu o alarmy dźwiękowe oraz świetlne. Każdy kierowca karetki musi wcześniej ukończyć profesjonalny kurs dla kierowców pojazdów uprzywilejowanych, aby móc w ogóle podjąć pracę w niniejszym zawodzie. Takie szkolenia są realizowane poprzez ośrodki szkolenia kierowców. Należy mieć prawo jazdy z odpowiedniej kategorii, skończone 21 lat, zaświadczenie lekarskie od lekarza medycyny pracy i psychologa o nieistnieniu żadnych przeciwwskazań zdrowotnych, wykazać się sprawnością w prowadzeniu samochodu, a także posiadać odpowiednie predyspozycje psychiczne.
Wszystko jest uzależnione od tego, czego oczekujemy po tymże zawodzie. Warto początkowo upewnić się, że mamy wystarczającą wiedzę z warunków w których się go wykonuje. Kierowca karetki styka się z chorymi zakaźnie, więc nadwątlić się może również jego zdrowie. Ponadto jest wystawiony na silny stres podczas prowadzenia ambulansu. Występuje wyraźne niebezpieczeństwo, że spowoduje wypadek spiesząc z osobą chorą z ogromną prędkością. Z drugiej strony kierowcy pomagają przy wnoszeniu pacjentów do szpitala lub podobnych instytucji. Może to prowadzić do urazów kończyn, ramion albo kręgosłupa. Co istotne – praca w zasadzie nie odbywa się w typowych godzinach. Tutaj raczej trzeba zmierzyć się z układem 12-godzinnym. Następnym źródłem stresu są przykre sytuacje życiowe pacjentów, z którymi kierowcy pogotowia mają kontakt regularnie.
Częstokroć mocno wpływa to na złe samopoczucie, jest powodem melancholii lub co najmniej zaniżonego nastroju. Z pewnością trzeba zrealizować kurs na kierowcę karetki wówczas, gdy mamy pewność, że pochłania nas jedynie niniejszy zawód oraz jesteśmy silni psychicznie.
Szczególnie na niezdrowy hałas (syreny sygnalizacyjne), styczność z izotopami radioaktywnymi (istnieje szansa napromieniowania), wypadki (m in. prowadzenie karetki z wielką prędkością, przebieganie skrzyżowań mimo czerwonego światła), nieprzyjemne wyniki oddziaływania materiałów dezynfekujących, zarazki chorobotwórcze (jakie mogą egzystować, np. we krwi), nadmierny wysiłek fizyczny oraz wymuszoną pozycję podczas prowadzenia pojazdu, przenoszenia rannych. Szczególnie istotnym (oraz jednocześnie pejoratywnym) elementem jest styczność z umierającymi pacjentami albo zmarłymi, co intensyfikuje wyraźnie stan napięcia psychicznego. Kierowca pogotowia może także ulec odmiennym urazom, np. tym, które sprowokują sami pacjenci. Ma to miejsce w przypadku osób chorych psychicznie.
Comiesięczne wynagrodzenie kierowcy pogotowia waha się w zasięgu 3.000 zł brutto i jest zależne od rozmaitych czynników, np. lat pracy, możliwości finansowych szpitala albo regionu. Zleceniodawca zwraca specjalną uwagę na kompetencje oraz zdolności, jakie zatrudniony mógł zdobyć wcześniej na zbliżonym stanowisku. Uprawnienia do kierowania pojazdami uprzywilejowanymi możemy zdobyć tylko na fachowym szkoleniu, zaś pracodawcy patrzą na nie przyjaznym okiem. Najczęściej do spełniania niniejszego zawodu jest nieodzowne średnie wykształcenie oraz pomyślnie ocenione psychotesty. Każde zlecenie kierowcy sanitarki jest pracą niezależną, to znaczy, iż wyłącznie osoba prowadząca taki pojazd jest za niego całkiem odpowiedzialna. Zamierzasz wiedzieć więcej o kursach dla kierowców pogotowia? Kliknij tutaj – Profesjonalny Ośrodek Doskonalenia Kierowców