Po pierwsze w filtrowaniu ścieków, gdzie sfermentowane odpadki organiczne są kluczowym źródłem do zdobywania energii. W efekcie udaje się znormalizować osady ściekowe, a oczyszczalnia praktycznie w ogóle nie musi korzystać z kolejnych źródeł zasilania. Osady pochodzące ze ścieków są produktami ubocznymi, zachodzącymi w wyniku mechanizmu oczyszczania ścieków. Fermentacja zachodzi w osobnej komorze, gdzie materia organiczna ulega biodegradacji przy udziale bakterii metanowych. Podczas ich „działania” jest produkowany właśnie biogaz. Po drugie – na wysypiskach odpadów lokalnych (biogaz nazywany jest gazem wysypiskowym). Z nich przenika bezpośrednio do atmosfery, robiąc w niej negatywne zmiany, np. rujnując warstwę ozonową naszej planety. Bardzo istotne jest, aby go „wychwytywać”, ponieważ za obfite zgęszczenie metanu zmieszanego z powietrzem jest niebezpieczne i – zwyczajnie – może wybuchnąć. Świetnym sposobem na pozbycie się niniejszego kłopotu jest odgazowanie składowiska odpadów. Mamy możliwość to zrealizować na dwa sposoby: biernie i aktywnie. W pierwszej sytuacji pełną pulpę odpadową trzeba przedziurawić na wylot, natomiast w odwiertach umieścić rury dziurkowane, poprzez które będzie przemieszczał się biogaz. Zakończeniami rur są pochodnie do spalania biogazu. Niebezpieczeństwo jest faktycznie usuwane, lecz ów układ posiada jeden duży defekt: gazu wydobywającego się ze składowiska nie można za pomocą żadnej metody spożytkować. Pochodnie służą do 100% jego spalenia. Dlatego lepszą technologią jest aktywne odgazowanie, gdzie biogaz jest lekko zasysany przez podzespół ssąco – regulacyjno – pompujący. Nieprzenikliwość składowiska odpadów bazuje na dwóch warstwach: rekultywacyjnej oraz glinowo – piaskowej. Gospodarstwa agrarne też wykorzystują techniki oparte na biogazie (biogazownie rolnicze), który pochodzi przykładowo z resztek po produkcji rolnej lub ekskrementów zwierząt gospodarskich.
Obok redukcji wydzielania do atmosfery toksyn, atutów ze stosowania biogazu jest co najmniej kilka. Biogaz przynależy do Odnawialnych Źródeł Energii, stąd im więcej zainteresowanych będzie z niego czerpało, tym mniejsze będzie zapotrzebowanie na kopalne surowce energetyczne (w trakcie ich palenia wydobywają się trujące związki). Jego własnością jest poprawianie kondycji nawozu (powstaje tzw. poferment, czyli przefermentowana gnojowica, która posiada mniejszą zawartość „niebezpiecznych” bakterii i jest oczyszczona z chwastów), skłonność do utrzymania utrwalenie torfu w glebie i redukcja patogenów (w efekcie higienizacji). Co ważne, dzięki wykorzystaniu biogazu, spada o około 80% przenikliwość „brzydkich zapachów”, zaś wody powierzchniowe oraz gruntowe udaje się w wysokim stopniu „wyzwolić” od zanieczyszczeń.
Zbudowanie instalacji biogazowej dobrze byłoby polecić przedsiębiorstwu, które ma duże doświadczenie oraz przydatne uprawnienia. W Toruniu prym wiedzie Wagra, która oferuje, np. przygotowywanie budowy gazowych, ich wybudowanie, montaż i nadzór, rewitalizację obszarów zielonych, projektowanie i budowę układów odgazowania wysypisk odpadów, zamontowanie całej instalacji do otrzymywania biogazu ze ścieków, osobnych pomp do odessania biogazu oraz montaż generatorów prądu. Przedsiębiorstwo dysponuje doskonałej klasy sprzętem, m. in. urządzeniami do wykonywania i sprawdzania izolacji, i przeprowadzania prób szczelności instalacji.
Koszt zbudowania biogazowni jest uzależniony od wielu czynników, np. od usytuowania, charakteru substratu, jaki będzie w niej wykorzystywany albo sumy dofinansowania. Średni wydatek wynosi orientacyjnie 15 mln zł/MW, natomiast inwestycja zwróci się w przeciągu 3 lat. Jeśli mamy na uwadze mniejsze instalacje biogazowe, które mają moc 230 kW, to koszt wynosi koło 21 mln zł uwzględniając wyliczenia na 1 MW. Inwestycja zwraca się w prawie 5 lat. Należy nadmienić, iż biogaz przynależy do jednego spośród wysoce stabilnych źródeł energii. Proces fermentacji masy organicznej jest procesem długotrwałym, co oznacza, że występuje przez pełen rok. Instalacja biogazowa może wtedy nie tylko „wyzerować” budżet, lecz też przynosić znaczne zyski. Jest to zależne od okresu przebywania w mechanizmie rozkładającej się materii, powierzchni zasobników lub poziomu zużytkowania powstałego ciepła.
Głównie ten, do którego przedsiębiorca ma prawo (posiada umowę przeniesienia własności bądź dzierżawy), posiada najmniej 2-3 ha oraz nie ma wyglądu długiego, wąskiego prostokąta. Przed zaprojektowaniem konstrukcji trzeba rzucić okiem, czy w najbliższym czasie nie uda się pozyskać pobliskich gruntów (przyczynią się do rozbudowy instalacji biogazowej). Następnymi krokami są: skontrolowanie szkicu zagospodarowania przestrzennego, miejsca biogazowni wobec kolejnych zabudowań, m in. domów mieszkalnych, usytuowania sieci energetycznej, uzbrojenia obszaru oraz odległości od zapasu materiału.
Jeśli jesteś zainteresowany wytwarzaniem oraz pobieraniem biogazu, kliknij w niniejszy odnośnik – Odgazowanie składowiska odpadów